Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013
HOW TO HUMAN (The Sims Edition)
My new section "How To" is introduced by this silly video.
Thanks to Poseidon (my brother) and Chloe (my flatmate) for their support.
The music is a piano cover/tutorial of the theme song of "the Sims 3". You can find it here:
http://www.youtube.com/watch?v=VhvTaY...
Subscribe and share if you like it!
Again, I am sorry for the poor quality, but I am saving up for better equipment.
Like me on Facebook:
https://www.facebook.com/pages/Craycr...
Follow me on Twitter:
https://twitter.com/_SteveCross_
Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013
Mια "κυρία" του καλού κόσμου σίγουρα ανέραστη και υπάνθρωπος φαίνεται να κλωτσάει ένα μικρό κοριτσάκι που παίζει ακορντεόν στον πεζόδρομο της Ακρόπολης
Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
Η λήψη του φωτογράφου του Associated Press, Δημήτρη Μεσσήνη, σοκάρει και αντικατοπτρίζει μια σκοτεινή πλευρά της πόλης, που τις περισσότερες φορές μένει μακριά από τα φλας και τα φώτα της δημοσιότητας.
________________________
http://ppress.gr/?p=1045
Στην επίμαχη εικόνα, μια γυναίκα φαίνεται να κλωτσάει ένα μικρό κοριτσάκι που παίζει ακορντεόν στον πεζόδρομο της Ακρόπολης, κοντά στον παρακείμενο σταθμό του Μετρό, μπροστά στα μάτια τουριστών.
Ο φωτογράφος Δημήτρης Μεσσήνης έτυχε να περνάει από το σημείο και «έπεσε» πάνω στο περιστατικό που έλαβε χώρα το μεσημέρι της Δευτέρας. Χωρίς να διστάσει, έπιασε τη φωτογραφική του μηχανή και αποθανάτισε τη στιγμή.
Μιλώντας μαζί του, μας αποκάλυψε την ιστορία πίσω από τη φωτογραφία, τις σκέψεις του, αλλά και τον τρόπο που αντέδρασε, όταν εμβρόντητος είδε τη γυναίκα να χτυπάει το μικρό παιδί.
(ο φωτογράφος Δημήτρης Μεσσήνης)
«Το περιστατικό ξεπερνάει τα όρια»
Όπως δήλωσε ο φωτογράφος στο NEWS 247, «τη Δευτέρα το μεσημέρι, κατά τις 3, γύριζα σπίτι μου από τον οδοντίατρο. Είχα πάρει ταξί και επέστρεφα προς κέντρο, αλλά λόγω πορείας και κλειστών δρόμων, κατέβηκα στη Βεΐκου και άρχισα να ανηφορίζω με τα πόδια.
Φτάνοντας κοντά στο Μετρό της Ακρόπολης από τη Μακρυγιάννη, βρέθηκα στο σημείο που καθόταν το μικρό κοριτσάκι. Ρομά ήταν, έπαιζε ακορντεόν. Γύρω του ήταν κάποιοι τουρίστες και ήθελαν να του δώσουν λεφτά. Άκουσα να λένε, «πόσα να δώσουμε, 50 cents καλά είναι;». Έβγαλα τη μηχανή και έφτιαχνα τις ρυθμίσεις για να βγάλω κάποια πλάνα», μας είπε ο ίδιος, και συνεχίζει:
«Τότε πέρασε αυτή η γυναίκα, που είναι ιδιοκτήτρια καταστήματος εκεί κοντά. Έδιωξε με θράσος τους τουρίστες και άρχισε να φωνάζει στο παιδί. Εκείνο σάστισε. Μιλάμε τώρα για παιδί 5 χρονών, μικρό, δεν αντιδρούσε. Άρχισε να το βρίζει και να το κλωτσάει επανειλημμένα. Ευτυχώς πρόλαβα να τραβήξω τη φωτογραφία.
Στη συνέχεια άφησα τη μηχανή κάτω και είπα στη γυναίκα να φύγει. Εκείνη μου είπε να απομακρυνθώ και της ζήτησα τον λόγο, δεν είχε δικαίωμα να κάνει κάτι τέτοιο. Εν τω μεταξύ οι τουρίστες επανήλθαν τριγύρω και εκείνη αφού έβριζε, μετά από λίγα λεπτά αποφάσισε να φύγει». Και προσθέτει:
«Το έκανα όλο αυτό επειδή επρόκειτο για μικρό παιδάκι. Την είπα ρατσίστρια γιατί ήταν Ρομά και είναι ντροπή και απαράδεκτο να γίνεται όλο αυτό. Τι κακό έκανε το παιδί; Ανεξαρτήτως χρώματος όμως, ή θρησκείας ή καταγωγής θα διαπληκτιζόμουν για οποιοδήποτε παιδί που δέχεται βία. Σε ότι αφορά τα παιδιά που ζητιανεύουν, η Πολιτεία έχει ευθύνη και πρέπει να τα προστατεύει, πρέπει να φροντίζει για όλα τα παιδιά».
«Ο φωτογράφος πρέπει να κάνει τη δουλειά του. Μερικές φορές όμως, δεν γίνεται να μην παρέμβει όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες. Αυτό που έγινε μπροστά στα μάτια μου, ξεπέρασε τα όρια και πιστέψτε με, τέτοια περιστατικά γίνονται δυστυχώς κάθε μέρα», καταλήγει ο ίδιος.
Παρόμοια περιστατικά καταγγέλλει και ο γιος του Δημήτρη Μεσσήνη, φωτογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, Agence France-Presse (AFP), Άρης Μεσσήνης, που κατά καιρούς έχει βρεθεί μπροστά σε περιστατικά ρατσιστικής βίας εναντίον παιδιών.
Ο ίδιος μας απέστελλε φωτογραφίες στις οποίες φαίνεται η προσπάθεια ενός άνδρα να απομακρύνει ένα παιδί Ρομά από το σημείο στο οποίο βρισκόταν.
«Αυτή είναι η Αθήνα του 2013″, δήλωσε ο ίδιος στο NEWS 247. «Κάποιοι λένε ότι οι φωτογράφοι δεν παίρνουμε θέση», προσθέτει. «Δεν είναι έτσι. Με τις φωτογραφίες μας αντιδρούμε».
Στο προσκήνιο ξανά η εξαφάνιση των 502 παιδιών Ρομά του «Αγία Βαρβάρα»
Εν τω μεταξύ, ενώ η υπόθεση με την εξαφάνιση των 502 παιδιών, αλβανικής καταγωγής – Ρομά, από το κρατικό ίδρυμα «Αγία Βαρβάρα», φαίνεται, πως είχε κλείσει, κατόπιν σχετικής παρέμβασης της προϊσταμένης της εισαγγελίας της Αθήνας, Παναγιώτας Φάκου ανασύρεται από το αρχείο εκ νέου.
Η υπόθεση με την εξαφάνιση των «παιδιών των φαναριών» είχε γίνει την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων και το ζήτημα που ήρθε ακόμη και στη Βουλή, μετά από σχετική ερώτηση της βουλευτού της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Γιαννακάκη πριν από μερικές εβδομάδες, έκλεισε μετά τις δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης Χαράλαμπου Αθανασίου, που τόνισε πως δεν βρέθηκε κάποιο στοιχείο.
Ωστόσο, με εντολή της κας Φάκου επιχειρείται εκ νέου η αξιολόγηση της υπόθεσης και η συλλογή κάθε νέου στοιχείου που θα μπορούσε να φωτίσει το θέμα της τύχης των παιδιών αυτών, και κυρίως να απαντηθεί εάν τα παιδιά είναι πράγματι θύματα αρπαγής ώστε να εντοπιστούν οι δράστες του εγκλήματος και οι συνεργοί τους.
________________________
http://ppress.gr/?p=1045
Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013
ΕΕΤΗΔΕGATE: Υπόθεση ΣΚΑΪ
ΦΑΚΕΛΟΣ |
Εισαγωγικό σημείωμα
Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ έκανε κατάληψη στο κτίριο Πληροφοριακών Συστημάτων της εταιρείας προκειμένου, όπως υποστήριξε, να αποδείξει ένα τεράστιο ηθικό αλλά και οικονομικό σκάνδαλο. Η κατάληψη διακόπηκε από άμεση επέμβαση των ΜΑΤ τα οποία προχώρησαν σε συλλήψεις. Οι συνδικαλιστές κάλεσαν την επόμενη ημέρα τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου προκειμένου να τους ενημερώσουν για «ένα σκάνδαλο απέναντι στο φτωχό λαό».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, Νίκος Φωτόπουλος, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση βρήκε τρόπο να χαρίσει τεράστια ποσά σε μεγαλοϊδιοκτήτες μειώνοντας το ΕΕΤΗΔΕ, το γνωστό σε όλους μας ως «χαράτσι» μέχρι και 60% στα μεγάλα εμπορικά ακίνητα. Επιπλέον όμως υποστήριξε ότι μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ αφού το τέλος δεν τους επιβλήθηκε ποτέ. Η ΓΕΝΟΠ έδωσε μια λίστα με εταιρείες που καλούνταν να απαντήσουν αν πλήρωσαν μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ είτε απαλλάχτηκαν για κάποιο λόγο.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ των θιγόμενων εταιρειών και των συνδικαλιστών, αλλά η συζήτηση παρέμενε στο επίπεδο των εντυπώσεων αφού δεν παρουσιάστηκε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο. Μέχρι σήμερα.
Οι ισχυρισμοί της ΓΕΝΟΠ περί της ρύθμισης για τους ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων εμπορικής χρήσης είναι ακριβείς. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, επί κυβέρνησης Παπαδήμου υπογράφτηκε υπουργική απόφαση που εισήγαγε ευνοϊκή διάταξη, η οποία είχε μάλιστα αναδρομικό χαρακτήρα. Η εξέλιξη αυτή δεν είδε το φως της δημοσιότητας και ομολογούμε ότι είχε διαφύγει και τη δική μας προσοχή. Πρόκειται για σοβαρή υπόθεση με οσμή ηθικού και οικονομικού σκανδάλου που αξίζει να ερευνηθεί σε βάθος.
Ακόμα όμως περισσότερο πρέπει να διερευνηθεί αν ισχύουν οι καταγγελίες περί πλήρους απαλλαγής μεγάλων εταιρειών. Αν υπάρχει δηλαδή κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό σκάνδαλο. Για να διερευνηθεί όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες ενδείξεις, και αυτές δεν υπήρχαν. Μέχρι σήμερα.
Το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου έφτασε στα γραφεία του ThePressProject ένας ανυπόγραφος φάκελος που περιείχε αντίγραφο λογαριασμού της ΔΕΗ του κτιρίου που βρίσκεται στη διασταύρωση Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου. Του κτιρίου δηλαδή που στεγάζεται ο ΣΚΑΪ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Μετά από προσεκτική ανάλυση του αντιγράφου και τη διασταύρωση των στοιχείων που αναγράφονται σε αυτό (στο βαθμό που μας ήταν δυνατό) συμπεράναμε ότι το αντίγραφο αυτό είναι πραγματικό. Δεν φέρει δηλαδή καμία ένδειξη αλλοίωσης ή μοντάζ και τα στοιχεία που περιλαμβάνει (Ονόματα, ΑΦΜ, Στοιχεία ζώνης κ.λπ.) είναι ακριβή.
Υπηρετώντας τη δημοσιογραφία όπως την αντιλαμβανόμαστε, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε σήμερα το έγγραφο αυτό που δίνει αρκετές απαντήσεις και γεννάει ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Είναι δυνατόν ένας μεγάλος δημοσιογραφικός οργανισμός που επιτίθεται συχνά σε όσους φοροδιαφεύγουν ή φοροαποφεύγουν να πράττει διαφορετικά πίσω από την πλάτη της κοινωνίας; Τούτο είναι το μόνο ερώτημα που για να απαντηθεί οριστικά θα χρειαστεί να δοθούν διευκρινιστικές απαντήσεις από τον ίδιο τον δημοσιογραφικό οργανισμό. Εμείς παρακάτω σας παραθέτουμε απλά τα στοιχεία του ρεπορτάζ.
Το TPP μπορεί να δημοσιεύει πληροφορίες που πιθανώς εκθέτουν ισχυρούς παράγοντες της οικονομικής μας ζωής, διότι δεν έχει εξαρτήσεις. Ο λόγος για τον οποίον τα ΜΜΕ σιωπούν, είναι ακριβώς διότι έχουν τέτοιου τύπου εξαρτήσεις, και κανείς δεν δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει. Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος για να παραμείνει ζωντανή μια δημοσιογραφία που τάσσεται με το μέρος του πολίτη και όχι της διαπλοκής, είναι αν ο πολίτης αυτός θέλει να την κρατήσει ζωντανή, αν τη διαβάζει και τη στηρίζει. Ζητούμε την οικονομική υποστήριξή σας.
Το νομικό πλαίσιο
Πριν από περίπου ένα χρόνο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε υπουργός οικονομίας, ανακοινώνει από τη ΔΕΘ την επιβολή του ΕΕΤΗΔΕ, ενός Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, που στην ελληνική οικονομία και κοινωνία έγινε γνωστό ως «χαράτσι». Το τέλος αυτό θα αποστέλλεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και θα εισπράττεται από τα ταμεία της.
Πριν καν ψηφιστεί ο νόμος, δικηγορικοί σύλλογοι, ενώσεις πολιτών και συνδικάτα προαναγγέλλουν ότι θα τον προσβάλουν στα δικαστήρια και στο ΣτΕ. Για να μην καταπέσει ο Νόμος (4021/2011) σύμφωνα με το Σύνταγμα πρέπει να είναι αναλογικός. Για να μπορέσει να περάσει από το ΣτΕ ο νόμος περιλαμβάνει μια σειρά από κριτήρια με βάση το μέγεθος, την παλαιότητα και την τιμή ζώνης του κάθε ακινήτου. Μετά την έντονη αντίδραση της κοινωνίας στον Νόμο περιλαμβάνονται επιπλέον ειδικές διατάξεις που προβλέπουν μειώσεις ή ακόμα και απαλλαγές για συγκεκριμένες ευπαθείς κατηγορίες του πληθυσμού (ανάπηρους, μακροχρόνια άνεργους, πολυτέκνους).
Μετά την ψήφιση του Νόμου εκδίδεται η υπουργική απόφαση (1211/10-10-2011 ΦΕΚ 2298 Β’13-10-2011) και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι θιγόμενοι φορείς προχωρούν σε καταγγελία στο ΣτΕ. Ενώ όμως το ΣτΕ συνεδριάζει για να αποφανθεί αν το αίτημα ακύρωσης που αμφισβητεί την αναλογικότητα του Νόμου έχει βάση, εκδίδεται νέα υπουργική απόφαση που υπογράφεται από τον τότε αναπληρωτή υπουργό οικονομικών Παντελή Οικονόμου (ΠΝΠ ΦΕΚ Α 262/16-12-2011), η οποία περιλαμβάνει μια ακόμα παράγραφο. Το ΣτΕ αποφαίνεται επί της προσφυγής (περί της πρώτης υπουργικής απόφασης) και την κρίνει συνταγματική και αναλογική. Ο νόμος όμως πλέον εφαρμόζεται διαφορετικά.
Η παράγραφος που προστίθεται στην τελική υπουργική απόφαση προβλέπει: «Για τα ακίνητα τα οποία δεν έχουν οικιακή χρήση και εμβαδόν δομημένης ηλεκτροδοτούμενης επιφάνειας άνω των χιλίων τετραγωνικών μέτρων (1000), ο συντελεστής προσδιορισμού του τέλους του πίνακα θα υπολογίζεται μειωμένος κατά τριάντα τοις εκατό (30%) για το άνω των χιλίων τετραγωνικών μέτρων (1000) τμήμα και εξήντα τοις εκατό (60%) για το άνω των δυο χιλιάδων (2000) τετραγωνικών μέτρων τμήμα του ακινήτου». Η αλλαγή αυτή εκδίδεται την τελευταία μέρα συνεδρίασης του ΣτΕ και δεν προσδιορίζει μόνο το ΕΕΤΗΔΕ του 2012 αλλά έχει και αναδρομική ισχύ για το 2011 (αχρηστεύοντας ουσιαστικά την απόφαση του ΣτΕ). Η ουσιαστική αλλαγή αυτή περνάει βεβαίως εντελώς απαρατήρητη από τα ΜΜΕ.
Το νέο άρθρο προσφέρει απλά έκπτωση μέχρι και 60% σε εμπορικά ακίνητα με μεγάλο εμβαδόν και άρα ενδέχεται να επηρεάζει σοβαρά την αναλογικότητα του νόμου.
Η υπόθεση ΣΚΑΪ
Τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου του 2012 η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ καλεί τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου και καταγγέλλει ότι με τη χαριστική διάταξη που προστέθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμουχαρίστηκαν σε μεγαλοϊδιοκτήτες μεγάλα ποσά, την ώρα που επί μήνες οι μικροοφειλέτες απειλούνταν με διακοπή ρεύματος σε περίπτωση που δεν καταβάλλουν το ΕΕΤΗΔΕ.
Εκτός όμως αυτών, η ΓΕΝΟΠ καταγγέλλει ότι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν επιβλήθηκε καν το μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ και μεταξύ άλλων θέτει ερωτήματα για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Ο ΣΚΑΪ αντιδρά άμεσα με ανακοίνωσή στην οποία επιτίθεται στον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ, Νίκο Φωτόπουλο, και αναφέρει ότι η εταιρεία «Ειδήσεις Ντοτ κομ» είναι ενοικιαστής και όχι ιδιοκτήτης και άρα –σύμφωνα με το νόμο– δεν καταβάλλει τέλος ακινήτων (ολόκληρη η ανακοίνωση δεξιά στις παραπομπές). Η εταιρεία διαμηνύει ότι θα κινηθεί νομικά εναντίων της ΓΕΝΟΠ καταγγέλλοντάς τη για «ψευδή στοιχεία».
Η ΓΕΝΟΠ απαντά στην ανακοίνωση του ΣΚΑΪ με πέντε ερωτήσεις:
1. Ο ΣΚΑΪ στεγάζεται στο κτίριο στην οδό Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου;
2. Το συγκεκριμένο κτίριο πληρώνει χαράτσι;
3. Δεν γνωρίζετε ότι όταν έρχεται το χαράτσι, έρχεται στον ενοικιαστή, και αυτός κάνει συμψηφισμό με τον υπόχρεο που είναι ο ιδιοκτήτης;
4. Δεν αναρωτηθήκατε γιατί ο λογαριασμός σας δεν έχει χαράτσι;
Κυρίως όμως θέλουμε να ρωτήσουμε, αφού όπως λέτε εσείς δεν ξέρετε τίποτα γιατί δεν είστε ιδιοκτήτες
5. Μήπως γνωρίζετε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου από τον οποίο ενοικιάζει και εκπέμπει ο ΣΚΑΙ;
Ας ξεκινήσουμε με τα εύκολα. Καταρχάς ο ΣΚΑΪ (εταιρεία «Ειδήσεις ντοτ κομ») στεγάζεται όντωςστην προαναφερθείσα διεύθυνση. Επιπλέον, από τη δική μας εμπειρία, το ΕΕΤΗΔΕ που πληρώνεται όντως από τον ιδιοκτήτη έρχεται στον λογαριασμό του ενοικιαστή και αυτός αναλαμβάνει να το καταβάλει.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπήρξε κάποιος που να αναρωτήθηκε γιατί δεν συμπεριλήφθηκε το συγκεκριμένο τέλος στον λογαριασμό του κτιρίου, σύμφωνα όμως με τον λογαριασμό που έχουμε στα χέρια μας και δημοσιεύουμε σήμερα, το ειδικό τέλος δεν φαίνεται να έχει επιβληθεί. Ο συγκεκριμένος λογαριασμός περιόδου κατανάλωσης 1/7/2012-1/8/2012 (στην οποία θα έπρεπε να περιληφθεί το ΕΕΤΗΔΕ όπως σε όλους τους υπόλοιπους λογαριασμούς) περιλαμβάνει την ειδοποίηση: «Η ΔΕΗ βάσει των Νόμων 25/75, 429/76, 1080/80, 2130/93, 2644/98, 4021/11 όπως ισχύουν είναι υποχρεωμένη να συνεισπράττει με τους λογαριασμούς ρεύματος τα ποσά υπέρ ΔΗΜΩΝ-ΕΡΤ-ΕΕΤΗΔΕ και να διακόπτει την παροχή εάν αυτά δεν καταβάλλονται από τον πελάτη» ωστόσο στην θέση που θα έπρεπε να αναγράφεται το ΕΕΤΗΔΕ υπάρχει κενό.
Η ανακοίνωση του ΣΚΑΪ δεν λέει ψέματα. Όντως ο λογαριασμός δεν έρχεται στην εταιρεία «Ειδήσεις ντοτ κομ» αλλά στην εταιρεία ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε. Η εταιρεία αυτή, που απασχολεί έναν (1) εργαζόμενο, εμφανίζεται στη σελίδα της ταυτότητας της Καθημερινής ως θυγατρική της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Α.Ε. η οποία κατέχει το 100% των μετοχών της. Στο ΔΣ της εταιρείας βρίσκουμε τον Θεμιστοκλή Αλαφούζο, τον Βασίλειο Διαμαντόπουλο, τον Ιωάννη Σιγάλα και τον Χρήστο Αγραφιώτη. Σύμφωνα με τη 2η παράγραφο του καταστατικού της, σκοπός της εταιρείας είναι: «Οι οικοδομικές κατασκευαστικές εργασίες και η εκτέλεση τεχνικών έργων πάσης φύσεως. Τα έσοδα της εταιρείας προέρχονται από τα ενοίκια που εισπράττει από τα γραφεία που μισθώνει σε άλλες εταιρείες. Η εταιρεία έχει επίσης έσοδα από την τιμολόγηση των κοινοχρήστων δαπανών που αφορούν το κτίριο που έχει στην κατοχή της». Η εταιρεία έχει έδρα στην ίδια διεύθυνση που στεγάζεται και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ο ΣΚΑΪ.
Στο καταστατικό της εταιρείας αναφέρεται «το κτίριο που έχει στην κατοχή της» και όχι «τα κτίρια». Επιπροσθέτως, το καταστατικό της δεν προβλέπει υπενοικίαση ακινήτων και άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ακίνητο επί της Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου, στο οποίο στεγάζεται ο ΣΚΑΪ, είναι το ακίνητο που έχει στην κατοχή της η ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε.
Τούτο μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ο κύριος Αλαφούζος ως ενοικιαστής του κτιρίου δεν φέρει καμία ευθύνη για την μη επιβολή του ΕΕΤΗΔΕ –και ως εκ τούτου την μη καταβολή του-. Την ευθύνη την έχει όλη ο εαυτός του.
Περισσότερα ερωτήματα για τον ΣΚΑΪ
Μετά από την
περίεργη επίθεση που δεχτήκαμε μέσω twitter για το δημοσίευμά περί αποφυγής του ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι) από δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, ήρθαν στα χέρια μας σήμερα περισσότερα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτά δημιουργούνται νέα ερωτήματα, όχι μόνο για το αν πλήρωσε η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ το μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ του 2012 αλλά και για το αν πλήρωσε το κανονικό του 2011.
Όπως φαίνεται και στον λογαριασμό που δημοσιεύσαμε την Παρασκευή, το κτήριο επί της Φαληρέως και Εθνάρχου Μακαρίου φαίνεται να μην πληρώνει Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), αφού όλοι οι συντελεστές του υπολογισμού παραμένουν μηδενικοί. Τούτο σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κτίριο έχει πετύχει κάποιου είδους απαλλαγή, κάτι που προβλημάτισε και τη βουλευτή Σοφία Σακοράφα, η οποία είχε αποστείλει επίσημη ερώτηση προς τον Δήμαρχο Πειραιώς, κο Βασίλη Μιχαλολιάκο, από τις 27 Σεπτεμβρίου. Στην επιστολή αυτή η κυρία Σακοράφα ζητάει να ενημερωθεί βάσει ποιας κατηγορίας απαλλαγής το κτήριο με αριθμό παροχής 6 86352547 01 6 δεν επιβαρύνεται με τέλος ακίνητης περιουσίας.
Η επιστολή παρέμεινε αναπάντητη από τον Δήμαρχο Πειραιώς. Αντίθετα, σε ανάλογη επιστολή της κυρίας Σακοράφαπρος τον Δήμαρχο Αμαρουσίου δόθηκαν εξηγήσεις (σύμφωνα με τις οποίες η μείωση των τμ έγινε βάση εγγράφων που κατέθεσε ο ενδιαφερόμενος και για τα οποία έχει διαταχτεί έλεγχος).
Από το λογαριασμό που έχουμε στη διάθεσή μας μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ο συγκεκριμένος αριθμός παροχής ανήκει στο κτίριο της ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ που στεγάζεται ο ΣΚΑΪ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Επειδή ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ μας πρότεινε να μιλήσουμε με τη ΔΕΗ και να κάνουμε έρευνα, εμείς το κάναμε και μάθαμε ότι το ΕΕΤΗΔΕ βάσει νόμου υπολογίζεται επί του ΤΑΠ, και άρα εφόσον αυτό είναι μηδενικό, είναι φυσιολογικό να μην επιβάλλεται ΕΕΤΗΔΕ σε κτίρια που δεν έχουν υποχρέωση να το πληρώνουν.
Ο νόμος βάσει του οποίου θα μπορούσε η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ να αποφεύγει την καταβολή ΤΑΠ είναι ο 2130/93. Στο άρθρο 24 στην Παράγραφο 7 μαθαίνουμε ότι απαλλαγή του ΤΑΠ δικαιούται
1) Το ελληνικό δημόσιο
2) Οι Ναοί και οι Ιερές Μονές
3) Οι χώροι λατρείας αναγνωρισμένων θρησκευμάτων
4) Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα δημοσίου χαρακτήρα
5) Τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
6) Τα αθλητικά σωματεία
7) Οι πρεσβείες
8) Τα υπό ανέγερση κτίρια
9) Οι κοινόχρηστοι χώροι
10) Τα νεκροταφεία
11) Οι στάβλοι
Τούτο μπορεί να σημαίνει ότι η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ δεν έχει πληρώσει ούτε το χαράτσι του 2011, ενώ επίσης εδώ και χρόνια δεν έχει πληρώσει τέλος ακίνητης περιουσίας αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε ένα καταχρεωμένο δήμο, όπως αυτός του Πειραιά.
Επιπλέον δημιουργείται τώρα και το ερώτημα με ποιο τρόπο το κτίριο που στεγάζει το ΣΚΑΪ έχει απαλλαγεί του ΤΑΠ. Είναι άραγε το κτίσμα ακόμα υπό ανέγερση ή, ακόμα χειρότερα, θεωρείται κτήριο φιλανθρωπικής οργάνωσης;
Εισαγωγικό σημείωμα
Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ έκανε κατάληψη στο κτίριο Πληροφοριακών Συστημάτων της εταιρείας προκειμένου, όπως υποστήριξε, να αποδείξει ένα τεράστιο ηθικό αλλά και οικονομικό σκάνδαλο. Η κατάληψη διακόπηκε από άμεση επέμβαση των ΜΑΤ τα οποία προχώρησαν σε συλλήψεις. Οι συνδικαλιστές κάλεσαν την επόμενη ημέρα τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου προκειμένου να τους ενημερώσουν για «ένα σκάνδαλο απέναντι στο φτωχό λαό».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ο Πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ, Νίκος Φωτόπουλος, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση βρήκε τρόπο να χαρίσει τεράστια ποσά σε μεγαλοϊδιοκτήτες μειώνοντας το ΕΕΤΗΔΕ, το γνωστό σε όλους μας ως «χαράτσι» μέχρι και 60% στα μεγάλα εμπορικά ακίνητα. Επιπλέον όμως υποστήριξε ότι μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στην Ελλάδα δεν πλήρωσαν ούτε ένα ευρώ αφού το τέλος δεν τους επιβλήθηκε ποτέ. Η ΓΕΝΟΠ έδωσε μια λίστα με εταιρείες που καλούνταν να απαντήσουν αν πλήρωσαν μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ είτε απαλλάχτηκαν για κάποιο λόγο.
Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε ένας πόλεμος ανακοινώσεων μεταξύ των θιγόμενων εταιρειών και των συνδικαλιστών, αλλά η συζήτηση παρέμενε στο επίπεδο των εντυπώσεων αφού δεν παρουσιάστηκε κάποιο αποδεικτικό στοιχείο. Μέχρι σήμερα.
Οι ισχυρισμοί της ΓΕΝΟΠ περί της ρύθμισης για τους ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων εμπορικής χρήσης είναι ακριβείς. Όπως θα διαβάσετε παρακάτω, επί κυβέρνησης Παπαδήμου υπογράφτηκε υπουργική απόφαση που εισήγαγε ευνοϊκή διάταξη, η οποία είχε μάλιστα αναδρομικό χαρακτήρα. Η εξέλιξη αυτή δεν είδε το φως της δημοσιότητας και ομολογούμε ότι είχε διαφύγει και τη δική μας προσοχή. Πρόκειται για σοβαρή υπόθεση με οσμή ηθικού και οικονομικού σκανδάλου που αξίζει να ερευνηθεί σε βάθος.
Ακόμα όμως περισσότερο πρέπει να διερευνηθεί αν ισχύουν οι καταγγελίες περί πλήρους απαλλαγής μεγάλων εταιρειών. Αν υπάρχει δηλαδή κάτι περισσότερο από ένα πολιτικό σκάνδαλο. Για να διερευνηθεί όμως κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες ενδείξεις, και αυτές δεν υπήρχαν. Μέχρι σήμερα.
Το βράδυ της 11ης Οκτωβρίου έφτασε στα γραφεία του ThePressProject ένας ανυπόγραφος φάκελος που περιείχε αντίγραφο λογαριασμού της ΔΕΗ του κτιρίου που βρίσκεται στη διασταύρωση Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου. Του κτιρίου δηλαδή που στεγάζεται ο ΣΚΑΪ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Μετά από προσεκτική ανάλυση του αντιγράφου και τη διασταύρωση των στοιχείων που αναγράφονται σε αυτό (στο βαθμό που μας ήταν δυνατό) συμπεράναμε ότι το αντίγραφο αυτό είναι πραγματικό. Δεν φέρει δηλαδή καμία ένδειξη αλλοίωσης ή μοντάζ και τα στοιχεία που περιλαμβάνει (Ονόματα, ΑΦΜ, Στοιχεία ζώνης κ.λπ.) είναι ακριβή.
Υπηρετώντας τη δημοσιογραφία όπως την αντιλαμβανόμαστε, αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε σήμερα το έγγραφο αυτό που δίνει αρκετές απαντήσεις και γεννάει ακόμα περισσότερα ερωτηματικά. Είναι δυνατόν ένας μεγάλος δημοσιογραφικός οργανισμός που επιτίθεται συχνά σε όσους φοροδιαφεύγουν ή φοροαποφεύγουν να πράττει διαφορετικά πίσω από την πλάτη της κοινωνίας; Τούτο είναι το μόνο ερώτημα που για να απαντηθεί οριστικά θα χρειαστεί να δοθούν διευκρινιστικές απαντήσεις από τον ίδιο τον δημοσιογραφικό οργανισμό. Εμείς παρακάτω σας παραθέτουμε απλά τα στοιχεία του ρεπορτάζ.
Το TPP μπορεί να δημοσιεύει πληροφορίες που πιθανώς εκθέτουν ισχυρούς παράγοντες της οικονομικής μας ζωής, διότι δεν έχει εξαρτήσεις. Ο λόγος για τον οποίον τα ΜΜΕ σιωπούν, είναι ακριβώς διότι έχουν τέτοιου τύπου εξαρτήσεις, και κανείς δεν δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει. Με άλλα λόγια, ο μόνος τρόπος για να παραμείνει ζωντανή μια δημοσιογραφία που τάσσεται με το μέρος του πολίτη και όχι της διαπλοκής, είναι αν ο πολίτης αυτός θέλει να την κρατήσει ζωντανή, αν τη διαβάζει και τη στηρίζει. Ζητούμε την οικονομική υποστήριξή σας.
Το νομικό πλαίσιο
Πριν από περίπου ένα χρόνο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τότε υπουργός οικονομίας, ανακοινώνει από τη ΔΕΘ την επιβολή του ΕΕΤΗΔΕ, ενός Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, που στην ελληνική οικονομία και κοινωνία έγινε γνωστό ως «χαράτσι». Το τέλος αυτό θα αποστέλλεται με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και θα εισπράττεται από τα ταμεία της.
Πριν καν ψηφιστεί ο νόμος, δικηγορικοί σύλλογοι, ενώσεις πολιτών και συνδικάτα προαναγγέλλουν ότι θα τον προσβάλουν στα δικαστήρια και στο ΣτΕ. Για να μην καταπέσει ο Νόμος (4021/2011) σύμφωνα με το Σύνταγμα πρέπει να είναι αναλογικός. Για να μπορέσει να περάσει από το ΣτΕ ο νόμος περιλαμβάνει μια σειρά από κριτήρια με βάση το μέγεθος, την παλαιότητα και την τιμή ζώνης του κάθε ακινήτου. Μετά την έντονη αντίδραση της κοινωνίας στον Νόμο περιλαμβάνονται επιπλέον ειδικές διατάξεις που προβλέπουν μειώσεις ή ακόμα και απαλλαγές για συγκεκριμένες ευπαθείς κατηγορίες του πληθυσμού (ανάπηρους, μακροχρόνια άνεργους, πολυτέκνους).
Μετά την ψήφιση του Νόμου εκδίδεται η υπουργική απόφαση (1211/10-10-2011 ΦΕΚ 2298 Β’13-10-2011) και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι θιγόμενοι φορείς προχωρούν σε καταγγελία στο ΣτΕ. Ενώ όμως το ΣτΕ συνεδριάζει για να αποφανθεί αν το αίτημα ακύρωσης που αμφισβητεί την αναλογικότητα του Νόμου έχει βάση, εκδίδεται νέα υπουργική απόφαση που υπογράφεται από τον τότε αναπληρωτή υπουργό οικονομικών Παντελή Οικονόμου (ΠΝΠ ΦΕΚ Α 262/16-12-2011), η οποία περιλαμβάνει μια ακόμα παράγραφο. Το ΣτΕ αποφαίνεται επί της προσφυγής (περί της πρώτης υπουργικής απόφασης) και την κρίνει συνταγματική και αναλογική. Ο νόμος όμως πλέον εφαρμόζεται διαφορετικά.
Η παράγραφος που προστίθεται στην τελική υπουργική απόφαση προβλέπει: «Για τα ακίνητα τα οποία δεν έχουν οικιακή χρήση και εμβαδόν δομημένης ηλεκτροδοτούμενης επιφάνειας άνω των χιλίων τετραγωνικών μέτρων (1000), ο συντελεστής προσδιορισμού του τέλους του πίνακα θα υπολογίζεται μειωμένος κατά τριάντα τοις εκατό (30%) για το άνω των χιλίων τετραγωνικών μέτρων (1000) τμήμα και εξήντα τοις εκατό (60%) για το άνω των δυο χιλιάδων (2000) τετραγωνικών μέτρων τμήμα του ακινήτου». Η αλλαγή αυτή εκδίδεται την τελευταία μέρα συνεδρίασης του ΣτΕ και δεν προσδιορίζει μόνο το ΕΕΤΗΔΕ του 2012 αλλά έχει και αναδρομική ισχύ για το 2011 (αχρηστεύοντας ουσιαστικά την απόφαση του ΣτΕ). Η ουσιαστική αλλαγή αυτή περνάει βεβαίως εντελώς απαρατήρητη από τα ΜΜΕ.
Το νέο άρθρο προσφέρει απλά έκπτωση μέχρι και 60% σε εμπορικά ακίνητα με μεγάλο εμβαδόν και άρα ενδέχεται να επηρεάζει σοβαρά την αναλογικότητα του νόμου.
Η υπόθεση ΣΚΑΪ
Τη Δευτέρα 8 Οκτωβρίου του 2012 η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ καλεί τους δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου και καταγγέλλει ότι με τη χαριστική διάταξη που προστέθηκε από την κυβέρνηση Παπαδήμουχαρίστηκαν σε μεγαλοϊδιοκτήτες μεγάλα ποσά, την ώρα που επί μήνες οι μικροοφειλέτες απειλούνταν με διακοπή ρεύματος σε περίπτωση που δεν καταβάλλουν το ΕΕΤΗΔΕ.
Εκτός όμως αυτών, η ΓΕΝΟΠ καταγγέλλει ότι σε συγκεκριμένες περιπτώσεις δεν επιβλήθηκε καν το μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ και μεταξύ άλλων θέτει ερωτήματα για τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Ο ΣΚΑΪ αντιδρά άμεσα με ανακοίνωσή στην οποία επιτίθεται στον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ, Νίκο Φωτόπουλο, και αναφέρει ότι η εταιρεία «Ειδήσεις Ντοτ κομ» είναι ενοικιαστής και όχι ιδιοκτήτης και άρα –σύμφωνα με το νόμο– δεν καταβάλλει τέλος ακινήτων (ολόκληρη η ανακοίνωση δεξιά στις παραπομπές). Η εταιρεία διαμηνύει ότι θα κινηθεί νομικά εναντίων της ΓΕΝΟΠ καταγγέλλοντάς τη για «ψευδή στοιχεία».
Η ΓΕΝΟΠ απαντά στην ανακοίνωση του ΣΚΑΪ με πέντε ερωτήσεις:
1. Ο ΣΚΑΪ στεγάζεται στο κτίριο στην οδό Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου;
2. Το συγκεκριμένο κτίριο πληρώνει χαράτσι;
3. Δεν γνωρίζετε ότι όταν έρχεται το χαράτσι, έρχεται στον ενοικιαστή, και αυτός κάνει συμψηφισμό με τον υπόχρεο που είναι ο ιδιοκτήτης;
4. Δεν αναρωτηθήκατε γιατί ο λογαριασμός σας δεν έχει χαράτσι;
Κυρίως όμως θέλουμε να ρωτήσουμε, αφού όπως λέτε εσείς δεν ξέρετε τίποτα γιατί δεν είστε ιδιοκτήτες
5. Μήπως γνωρίζετε ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου από τον οποίο ενοικιάζει και εκπέμπει ο ΣΚΑΙ;
Ας ξεκινήσουμε με τα εύκολα. Καταρχάς ο ΣΚΑΪ (εταιρεία «Ειδήσεις ντοτ κομ») στεγάζεται όντωςστην προαναφερθείσα διεύθυνση. Επιπλέον, από τη δική μας εμπειρία, το ΕΕΤΗΔΕ που πληρώνεται όντως από τον ιδιοκτήτη έρχεται στον λογαριασμό του ενοικιαστή και αυτός αναλαμβάνει να το καταβάλει.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν υπήρξε κάποιος που να αναρωτήθηκε γιατί δεν συμπεριλήφθηκε το συγκεκριμένο τέλος στον λογαριασμό του κτιρίου, σύμφωνα όμως με τον λογαριασμό που έχουμε στα χέρια μας και δημοσιεύουμε σήμερα, το ειδικό τέλος δεν φαίνεται να έχει επιβληθεί. Ο συγκεκριμένος λογαριασμός περιόδου κατανάλωσης 1/7/2012-1/8/2012 (στην οποία θα έπρεπε να περιληφθεί το ΕΕΤΗΔΕ όπως σε όλους τους υπόλοιπους λογαριασμούς) περιλαμβάνει την ειδοποίηση: «Η ΔΕΗ βάσει των Νόμων 25/75, 429/76, 1080/80, 2130/93, 2644/98, 4021/11 όπως ισχύουν είναι υποχρεωμένη να συνεισπράττει με τους λογαριασμούς ρεύματος τα ποσά υπέρ ΔΗΜΩΝ-ΕΡΤ-ΕΕΤΗΔΕ και να διακόπτει την παροχή εάν αυτά δεν καταβάλλονται από τον πελάτη» ωστόσο στην θέση που θα έπρεπε να αναγράφεται το ΕΕΤΗΔΕ υπάρχει κενό.
Η ανακοίνωση του ΣΚΑΪ δεν λέει ψέματα. Όντως ο λογαριασμός δεν έρχεται στην εταιρεία «Ειδήσεις ντοτ κομ» αλλά στην εταιρεία ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε. Η εταιρεία αυτή, που απασχολεί έναν (1) εργαζόμενο, εμφανίζεται στη σελίδα της ταυτότητας της Καθημερινής ως θυγατρική της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Α.Ε. η οποία κατέχει το 100% των μετοχών της. Στο ΔΣ της εταιρείας βρίσκουμε τον Θεμιστοκλή Αλαφούζο, τον Βασίλειο Διαμαντόπουλο, τον Ιωάννη Σιγάλα και τον Χρήστο Αγραφιώτη. Σύμφωνα με τη 2η παράγραφο του καταστατικού της, σκοπός της εταιρείας είναι: «Οι οικοδομικές κατασκευαστικές εργασίες και η εκτέλεση τεχνικών έργων πάσης φύσεως. Τα έσοδα της εταιρείας προέρχονται από τα ενοίκια που εισπράττει από τα γραφεία που μισθώνει σε άλλες εταιρείες. Η εταιρεία έχει επίσης έσοδα από την τιμολόγηση των κοινοχρήστων δαπανών που αφορούν το κτίριο που έχει στην κατοχή της». Η εταιρεία έχει έδρα στην ίδια διεύθυνση που στεγάζεται και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και ο ΣΚΑΪ.
Στο καταστατικό της εταιρείας αναφέρεται «το κτίριο που έχει στην κατοχή της» και όχι «τα κτίρια». Επιπροσθέτως, το καταστατικό της δεν προβλέπει υπενοικίαση ακινήτων και άρα μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ακίνητο επί της Φαληρέως 2 και Εθνάρχου Μακαρίου, στο οποίο στεγάζεται ο ΣΚΑΪ, είναι το ακίνητο που έχει στην κατοχή της η ΑΤΕ ΕΡΓΩΝ Α.Ε.
Τούτο μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: Ο κύριος Αλαφούζος ως ενοικιαστής του κτιρίου δεν φέρει καμία ευθύνη για την μη επιβολή του ΕΕΤΗΔΕ –και ως εκ τούτου την μη καταβολή του-. Την ευθύνη την έχει όλη ο εαυτός του.
Περισσότερα ερωτήματα για τον ΣΚΑΪ
Μετά από την
περίεργη επίθεση που δεχτήκαμε μέσω twitter για το δημοσίευμά περί αποφυγής του ΕΕΤΗΔΕ (χαράτσι) από δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, ήρθαν στα χέρια μας σήμερα περισσότερα στοιχεία. Σύμφωνα με αυτά δημιουργούνται νέα ερωτήματα, όχι μόνο για το αν πλήρωσε η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ το μειωμένο ΕΕΤΗΔΕ του 2012 αλλά και για το αν πλήρωσε το κανονικό του 2011.Όπως φαίνεται και στον λογαριασμό
που δημοσιεύσαμε την Παρασκευή, το κτήριο επί της Φαληρέως και Εθνάρχου Μακαρίου φαίνεται να μην πληρώνει Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), αφού όλοι οι συντελεστές του υπολογισμού παραμένουν μηδενικοί. Τούτο σημαίνει ότι το συγκεκριμένο κτίριο έχει πετύχει κάποιου είδους απαλλαγή, κάτι που προβλημάτισε και τη βουλευτή Σοφία Σακοράφα, η οποία είχε αποστείλει επίσημη ερώτηση προς τον Δήμαρχο Πειραιώς, κο Βασίλη Μιχαλολιάκο, από τις 27 Σεπτεμβρίου. Στην επιστολή αυτή η κυρία Σακοράφα ζητάει να ενημερωθεί βάσει ποιας κατηγορίας απαλλαγής το κτήριο με αριθμό παροχής 6 86352547 01 6 δεν επιβαρύνεται με τέλος ακίνητης περιουσίας.Η επιστολή παρέμεινε αναπάντητη από τον Δήμαρχο Πειραιώς. Αντίθετα, σε ανάλογη επιστολή της κυρίας Σακοράφα
προς τον Δήμαρχο Αμαρουσίου δόθηκαν εξηγήσεις (σύμφωνα με τις οποίες η μείωση των τμ έγινε βάση εγγράφων που κατέθεσε ο ενδιαφερόμενος και για τα οποία έχει διαταχτεί έλεγχος).
Από το λογαριασμό που έχουμε στη διάθεσή μας μπορούμε να επιβεβαιώσουμε ότι ο συγκεκριμένος αριθμός παροχής ανήκει στο κτίριο της ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ που στεγάζεται ο ΣΚΑΪ και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Επειδή ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ μας πρότεινε να μιλήσουμε με τη ΔΕΗ και να κάνουμε έρευνα, εμείς το κάναμε και μάθαμε ότι το ΕΕΤΗΔΕ βάσει νόμου υπολογίζεται επί του ΤΑΠ, και άρα εφόσον αυτό είναι μηδενικό, είναι φυσιολογικό να μην επιβάλλεται ΕΕΤΗΔΕ σε κτίρια που δεν έχουν υποχρέωση να το πληρώνουν.
Ο νόμος βάσει του οποίου θα μπορούσε η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ να αποφεύγει την καταβολή ΤΑΠ είναι ο 2130/93. Στο άρθρο 24 στην Παράγραφο 7 μαθαίνουμε ότι απαλλαγή του ΤΑΠ δικαιούται
1) Το ελληνικό δημόσιο
2) Οι Ναοί και οι Ιερές Μονές
3) Οι χώροι λατρείας αναγνωρισμένων θρησκευμάτων
4) Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα δημοσίου χαρακτήρα
5) Τα νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα
6) Τα αθλητικά σωματεία
7) Οι πρεσβείες
8) Τα υπό ανέγερση κτίρια
9) Οι κοινόχρηστοι χώροι
10) Τα νεκροταφεία
11) Οι στάβλοι
Τούτο μπορεί να σημαίνει ότι η ΕΡΓΩΝ ΑΤΕ δεν έχει πληρώσει ούτε το χαράτσι του 2011, ενώ επίσης εδώ και χρόνια δεν έχει πληρώσει τέλος ακίνητης περιουσίας αξίας δεκάδων χιλιάδων ευρώ σε ένα καταχρεωμένο δήμο, όπως αυτός του Πειραιά.
Επιπλέον δημιουργείται τώρα και το ερώτημα με ποιο τρόπο το κτίριο που στεγάζει το ΣΚΑΪ έχει απαλλαγεί του ΤΑΠ. Είναι άραγε το κτίσμα ακόμα υπό ανέγερση ή, ακόμα χειρότερα, θεωρείται κτήριο φιλανθρωπικής οργάνωσης;
Θα περιμένουμε τώρα και αυτές τις απαντήσεις.
_____________
Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013
Κρύβουν κινδύνους οι επιδιώξεις των ΗΠΑ
Του Αλέξανδρου Κούτση*
Προ ημερών, ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε προετοιμασίες για στρατιωτική επίθεση κατά της Συρίας, ισχυριζόμενος ότι το καθεστώς Ασαντ χρησιμοποίησε χημικά όπλα κατά του πληθυσμού του. Το εάν ο ισχυρισμός αυτός αληθεύει ή όχι είναι δευτερεύουσας σημασίας, δεδομένου ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είναι αποφασισμένοι να πραγματοποιήσουν την επίθεση χωρίς να περιμένουν το πόρισμα των επιθεωρητών του ΟΗΕ που διεξάγουν σχετική έρευνα στη Συρία.
Αρκετοί παράγοντες συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτή. Πρώτον, ο Ομπάμα είχε ορίσει ως «κόκκινη γραμμή» τη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Ασαντ, προειδοποιώντας ότι σε τέτοια περίπτωση θα επέμβει στρατιωτικά. Η δέσμευση τον αναγκάζει σήμερα να υποκύψει στις πιέσεις που δέχεται τόσο στο εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό για άμεση δράση. Δεύτερον, ο εμφύλιος στη Συρία συνεχίζεται ανένδοτα και παρά τον εξοπλισμό της αντιπολίτευσης από δυτικές και αραβικές χώρες, ο Ασαντ συνεχίζει να ενισχύει τη θέση του στη χώρα, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο της ανατροπής του. Τρίτον, οι ριζοσπαστικοί ισλαμιστές, οπαδοί της Αλ Κάιντα, φαίνεται να κυριαρχούν στους κύκλους τις αντιπολίτευσης και να προωθούν την ίδρυση ισλαμικού εμιράτου στις περιοχές που κατέχουν. Υπό το πρίσμα αυτό, η απομάκρυνση του Ασαντ προβληματίζει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους διότι τότε θα έχουν να κάνουν με πολιτικές δυνάμεις που δεν είναι φιλικά προσκείμενες σε αυτούς. Τρίτον, ο εμφύλιος στη Συρία και η εμπλοκή της Χεζμπολάχ στο πλευρό του Ασαντ προκαλούν πολιτική αποσταθεροποίηση στον Λίβανο και πυροδοτούν μια σύγκρουση μεταξύ των σουνιτών και των σιιτών της χώρας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η επικείμενη επίθεση δεν φαίνεται να προσβλέπει στην ανατροπή του Ασαντ ούτε στην πλήρη διάλυση των συριακών ένοπλων δυνάμεων. Οι ΗΠΑ απλώς θέλουν να δώσουν ένα μάθημα στον Ασαντ, να τον αποδυναμώσουν στρατιωτικά ώστε να ανατρέψουν την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ αυτού και της αντιπολίτευσης και να τον σύρουν σε διαπραγματεύσεις για την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων.
Η προσέγγιση αυτή εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Πρώτον, έπειτα από τέτοια επίθεση, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο Ασαντ θα υποταχθεί στις επιθυμίες των ΗΠΑ. Αντίθετα, θα ισχυριστεί για άλλη μία φορά ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν τους «τρομοκράτες» και θα εντείνει τον πόλεμο εναντίον τους. Δεύτερον, οι σχέσεις μεταξύ σιιτών και σουνιτών θα επιδεινωθούν στη Μέση Ανατολή και ιδίως στον Περσικό Κόλπο. Τρίτον, η επίθεση θα ενταφιάσει την αμερικανο-ρωσική προσπάθεια εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο πλαίσιο της Συμφωνίας της Γενεύης του Ιουνίου 2012. Η επιδείνωση στις σχέσεις Μόσχας και Ουάσινγκτον μπορεί να οδηγήσει στην έναρξη ενός νέου Ψυχρού Πολέμου.
Ποια μπορεί να είναι η λύση, λοιπόν; Θα πρέπει οι δύο πλευρές να αναγκαστούν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις πάνω σε έναν οδικό χάρτη που προβλέπει τη διεξαγωγή εκλογών για την ανάδειξη συντακτικής συνέλευσης, η οποία θα θεσπίσει νέο Σύνταγμα, που θα τεθεί σε δημοψήφισμα, μετά το οποίο θα διεξαχθούν νέες κοινοβουλευτικές εκλογές. Μέχρι σήμερα, η αντιπολίτευση αρνείται να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις εάν πρώτα δεν παραιτηθεί ο Ασαντ. Καλό θα είναι η αποχώρηση του Ασαντ να αποτελεί το τελικό στάδιο του οδικού χάρτη και όχι την προϋπόθεση.
Αλλιώς η αιματοχυσία θα συνεχιστεί στη Συρία.
_______________
* Ομότιμος καθηγητής Μεσανατολικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013
Χρωματίζουμε την καθημερινότητά μας με Ποίηση
Γ. Σεφέρης
Είναι παντού το ποίημα.
Η φωνή σου καμιά φορά προβαίνει
στο πλευρό του σαν το δελφίνι
που για λίγο συντροφεύει
μαλαματένιο τρεχαντήρι
μες στον ήλιο και πάλι χάνεται.
Είναι παντού το ποίημα,
σαν τα φτερά του αγέρα
μες στον αγέρα που άγγιξαν
τα φτερά του γλάρου μια στιγμή...
Γ. Σεφέρης
Τρίτη 27 Αυγούστου 2013
Είναι σημαντικό να φανταζόμαστε τον κόσμο μετά τον καπιταλισμό
 |
| Από τα ζητήματα της στέγασης μέχρι τους μισθούς, ο Ντέιβιντ Χάρβεϊ υποστηρίζει ότι η εξέταση των αντιφάσεων του καπιταλισμού μπορεί να δείξει τον δρόμο προς έναν εναλλακτικό κόσμο |
 |
- Ετοιμάζετε το νέο βιβλίο σας «Οι δεκαεπτά αντιφάσεις του καπιταλισμού». Γιατί επικεντρώνεστε σε αυτές;
-Μία από τις αντιφάσεις στις οποίες επικεντρώνεστε, είναι αυτή μεταξύ της χρήσης και της ανταλλακτικής αξίας ενός εμπορεύματος. Γιατί αυτή η αντίφαση είναι τόσο θεμελιώδης για τον καπιταλισμό, και γιατί χρησιμοποιείτε την στέγαση για να το τονίσετε; -Όλα τα εμπορεύματα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι έχουν μια αξία χρήσης και την ανταλλακτική αξία. Αν έχω μια μπριζόλα, η αξία χρήσης είναι ότι μπορώ να την φάω, και η ανταλλακτική αξία είναι το πόσο θα έπρεπε να πληρώσω για αυτήν. Όμως η στέγαση είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση, επειδή ως αξία χρήσης μπορούμε να την αντιληφτούμε ως καταφύγιο, ως ιδιωτική ζωή, ως ένα κόσμο των συναισθηματικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, μια μεγάλη λίστα από πράγματα για τα οποία χρησιμοποιείται ένα σπίτι. Στη συνέχεια, όμως, υπάρχει το ερώτημα του «πώς μπορείτε να πάρετε το σπίτι». Κάποτε τα σπίτια χτίζονταν από τους ίδιους τους ανθρώπους και δεν υπήρχε καθόλου ανταλλακτική αξία. Στη συνέχεια, από τον 18ο αιώνα και μετά, εμφανίστηκε το κερδοσκοπικό χτίσιμο των σπιτιών, με τις πολυκατοικίες που κατασκευάστηκαν και πωλήθηκαν αργότερα. Μετά τα σπίτια απέκτησαν ανταλλακτική αξία για τους καταναλωτές, με την μορφή της αποταμίευσης. Αν αγοράσω ένα σπίτι και έχω πληρώσει το στεγαστικό δάνειο, μπορώ να καταλήξω ιδιοκτήτης του. Έτσι έχω ένα περιουσιακό στοιχείο. Ως εκ τούτου, γίνομαι πολύ ανήσυχος για τη φύση του περιουσιακού μου στοιχείου. Αυτό δημιουργεί ενδιαφέρουσες πολιτικές: «όχι στην αυλή μου», «δεν θέλω οι μετακομίσουν δίπλα μου άνθρωποι που δεν μοιάζουν με μένα», κλπ. Έτσι, αρχίζει να υπάρχει ένας διαχωρισμός στις αγορές κατοικιών, επειδή οι άνθρωποι θέλουν να προστατεύσουν την αξία των αποταμιεύσεών τους. Στη συνέχεια, περίπου πριν από τριάντα χρόνια, οι άνθρωποι άρχισαν να χρησιμοποιούν την στέγαση ως μια μορφή κερδοσκοπίας. Μπορούσες να πάρεις ένα σπίτι για 200.000 λίρες, και μετά από ένα χρόνο το πουλούσες 250.000. Κέρδιζες 50.000 λίρες, οπότε γιατί να μην το κάνεις; Η ανταλλακτική αξία ανέβηκε. Υπήρξε κερδοσκοπική έκρηξη. Το 2000, μετά την κατάρρευση των παγκόσμιων χρηματιστηριακών αγορών, το πλεόνασμα κεφαλαίου άρχισε να υπεισέρχεται και στην στέγαση. Είναι ένα ενδιαφέρον είδος αγοράς. Αν μπορώ να αγοράσω ένα σπίτι, τότε οι τιμές κατοικιών ανεβαίνουν, και λέω «αφού οι τιμές κατοικιών ανεβαίνουν θα πρέπει να αγοράσω ένα σπίτι». Στη συνέχεια κάποιος άλλος μπαίνει στο παιχνίδι και έτσι έχουμε μια στεγαστική φούσκα. Οι άνθρωποι σέρνονται μέσα σε αυτήν, και εκείνη σκάει. Τότε ξαφνικά πολλοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να έχουν την αξία χρήσης των κατοικιών πια, γιατί το σύστημα ανταλλακτικής αξίας την έχει καταστρέψει. Όλο αυτό αναδεικνύει το ερώτημα «είναι καλή ιδέα να επιτραπεί η αξία χρήσης στον τομέα της στέγασης που είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους;», «πρέπει να παραδοθεί σε ένα τρελό σύστημα ανταλλακτικής αξίας;». Αυτό δεν είναι πρόβλημα που αφορά μόνο τη στέγαση, αλλά και διάφορα άλλα πράγματα, όπως η εκπαίδευση, η υγειονομική περίθαλψη κλπ. Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε δημοσιοποιήσει την θεωρία για την δυναμική της ανταλλακτικής αξίας που θα καθόριζε και την αξία χρήσης, αλλά συχνά αυτή καταστρέφει τις αξίες χρήσης και οι άνθρωποι καταλήγουν να μην έχουν καλή υγειονομική περίθαλψη, εκπαίδευση, στέγαση, κλπ. Γι΄ αυτό νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε τη διάκριση μεταξύ της χρήσης και της ανταλλακτικής αξίας. - Μια άλλη αντίφαση που περιγράφετε είναι αυτή που αφορά τη διαδικασία μετάβασης, με την πάροδο του χρόνου, από την προσφορά που εστιάζει στην παραγωγή, προς τη ζήτηση που εστιάζει στην κατανάλωση στον καπιταλισμό. Θα μπορούσατε να εξηγήσετε πώς εκδηλώθηκε αυτή στον εικοστό αιώνα και γιατί είναι τόσο σημαντική; - Ένα από τα μεγάλα ζητήματα είναι η διατήρηση επαρκούς ζήτησης στην αγορά, έτσι ώστε να απορροφηθεί ό,τι παράγει το κεφάλαιο. Το άλλο είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων κάτω από τις οποίες μπορεί να παράγει το κεφάλαιο επικερδώς. Αυτές οι συνθήκες επικερδούς παραγωγής, συνήθως σημαίνουν την υποβάθμιση της εργασίας. Πληρώνοντας όλο και χαμηλότερους μισθούς, το ποσοστό του κέρδους ανεβαίνει. Έτσι, από την πλευρά της παραγωγής, θέλουν να συμπιέσουν την εργασία όσο γίνεται περισσότερο. Αυτό τους δίνει υψηλά κέρδη. Στη συνέχεια, όμως, τίθεται το ερώτημα, «ποιος πρόκειται να αγοράσει το προϊόν;». Εάν η εργασία συμπιέζεται, ποια είναι η αγορά τους; Αν συμπιέσουν την εργασία πάρα πολύ, θα καταλήξουν με μια κρίση επειδή δεν θα υπάρχει αρκετή ζήτηση στην αγορά για να απορροφήσει το προϊόν. Πολλοί ερμηνεύουν το πρόβλημα της κρίσης της δεκαετίας του 1930 ως έλλειψη της ζήτησης. Υπήρχε επομένως μια στροφή προς το κράτος για να κάνει δημόσιες επενδύσεις. Είπαν «θα αναζωογονήσουμε την οικονομία από το χρέος με χρηματοδοτούμενη» ζήτηση, και με τον τρόπο αυτό, στράφηκαν στην κεϋνσιανή θεωρία. Έτσι βγήκαν από τη δεκαετία του 1930 με μια πολύ ισχυρή ικανότητα διαχείρισης της ζήτησης, και με μεγάλη εμπλοκή του κράτους στην οικονομία. Ως αποτέλεσμα είχαν πολύ υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης συνοδεύτηκαν από μια ενδυνάμωση της εργατικής τάξης, με την αύξηση των μισθών και με ισχυρότερες συνδικαλιστικές ενώσεις. Ισχυρά συνδικάτα και υψηλοί μισθοί σημαίνει ότι το ποσοστό κέρδους αρχίζει να κατεβαίνει. Το κεφάλαιο είναι σε κρίση όταν δεν συμπιέζει αρκετά την εργασία. Στη δεκαετία του 1970 στράφηκαν προς τον Μίλτον Φρίντμαν και η Σχολή του Σικάγου κυριάρχησε στην οικονομική θεωρία. Άρχισε να δίνεται προσοχή στην προσφορά, ιδίως των μισθών. Σήμερα έχουμε μια συμπίεση των μισθών, η οποία άρχισε στη δεκαετία του 1970. Ο Ρόναλντ Ρήγκαν επιτέθηκε στους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, η Μάργκαρετ Θάτσερ επιτέθηκε στους ανθρακωρύχους, ο Πινοσέτ σκότωσε τους αριστερούς, κλπ. Έχουμε μια επίθεση στην εργασία, η οποία αυξάνει το ποσοστό κέρδους. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, το ποσοστό κέρδους έχει εκτιναχτεί επειδή οι μισθοί συμπιέζονται και το κεφαλαίο ευημερεί. Αλλά τότε εμφανίζεται το πρόβλημα πού θα πουλήσουν τα προϊόντα. Στη δεκαετία του 1990, αυτό καλύπτεται από την οικονομία του χρέους. Άρχισαν να ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να δανείζονται συνέχεια, άρχισαν να δημιουργούν μια οικονομία με πιστωτική κάρτα και με υψηλά στεγαστικά δάνεια. Έτσι κάλυψαν το γεγονός ότι δεν υπήρχε πραγματική ζήτηση. Αλλά τελικά αυτό έσκασε την περίοδο 2007-2008. Το κεφάλαιο έχει αυτό το ερώτημα: «δουλεύεις στην πλευρά της προσφοράς ή της ζήτησης;». Η άποψή μου για έναν αντικαπιταλιστικό κόσμο, είναι ότι θα πρέπει να ενοποιηθούν αυτά. Θα πρέπει να επιστρέψουμε στην αξία χρήσης. Τι αξίες χρήσης χρειάζονται οι άνθρωποι και πώς οργανώνουμε την παραγωγή ώστε να ταιριάζει με αυτές; - Φαίνεται ότι είμαστε σε μια κρίση της προσφοράς, και η λιτότητα είναι μια προσπάθεια να βρεθεί μια λύση στο θέμα της προσφοράς. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό; - Θα πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στα συμφέροντα του καπιταλισμού στο σύνολό του και σε αυτό που είναι ειδικά προς το συμφέρον της καπιταλιστικής τάξης ή σε ένα τμήμα της. Κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, σε μεγάλο βαθμό η καπιταλιστική τάξη έχει πάει καλά. Μερικοί από αυτούς καταστράφηκαν, αλλά ως επί το πλείστον έχουν πάει εξαιρετικά καλά. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες των χωρών του ΟΟΣΑ, η κοινωνική ανισότητα έχει αυξηθεί σημαντικά από την έναρξη της κρίσης, πράγμα που σημαίνει ότι τα οφέλη της κρίσης ρέουν προς τις ανώτερες τάξεις. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να βγούμε από την κρίση, επειδή τα καταφέρνουν πολύ καλά μέσα σε αυτήν. Ο πληθυσμός στο σύνολό του πάσχει, ο καπιταλισμός στο σύνολό του δεν είναι υγιής, αλλά η καπιταλιστική τάξη -ιδίως μια ολιγαρχία μέσα σε αυτήν- έχει εξαιρετικά οφέλη. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, όπου για να προωθήσουν τα ταξικά τους συμφέροντα οι επιμέρους καπιταλιστές μπορούν πραγματικά να κάνουν πράγματα τα οποία είναι πολύ επιζήμια για το καπιταλιστικό σύστημα στο σύνολό του. Νομίζω ότι είμαστε σε αυτό το είδος της κατάστασης αυτή τη στιγμή. - Έχετε πει πολλές φορές ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να κάνουμε στην αριστερά είναι να ορίσουμε την εικόνα του κόσμου μετά τον καπιταλισμό, αρχίζοντας με το ερώτημα τι είναι ένας μετακαπιταλιστικός κόσμος. Γιατί είναι τόσο σημαντικό; Και, κατά την άποψή σας, πώς θα είναι ο μετακαπιταλιστικός κόσμος; - Είναι σημαντικό, επειδή μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνουμε είναι να σκεφτούμε την εναλλακτική λύση, προκειμένου να κινηθούμε προς τη δημιουργία της. Η αριστερά έχει γίνει τόσο συνένοχη με τον νεοφιλελευθερισμό, που συχνά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα πολιτικά κόμματα της από τα δεξιά, εκτός από τα εθνικά ή κοινωνικά ζητήματα. Στην πολιτική οικονομία δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά. Πρέπει να βρούμε μια εναλλακτική πολιτική οικονομία απέναντι στο πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός. Γι΄ αυτό και οι αντιφάσεις του καπιταλισμού είναι ενδιαφέρουσες. Θα εξετάσουμε κάθε μια από αυτές, όπως, για παράδειγμα, την αντίφαση ανάμεσα στις αξίες χρήσης και ανταλλαγής, και θα πούμε «ο εναλλακτικός κόσμος θα είναι ένας κόσμος όπου θα έχουμε αξίες χρήσης». Έτσι, έχουμε επικεντρωθεί στις αξίες χρήσης και προσπαθούμε να μειώσουμε τον ρόλο των ανταλλακτικών τιμών. Ή στο θέμα του νομίσματος, χρειαζόμαστε χρήματα για να κυκλοφορούν τα προϊόντα, δεν μπαίνει ερώτημα σε αυτό. Αλλά το πρόβλημα με το χρήμα είναι ότι μπορεί να πιστωθεί από ιδιώτες. Γίνεται μια μορφή της προσωπικής δύναμης/εξουσίας, και στη συνέχεια μια φετιχιστική επιθυμία. Οι άνθρωποι κινούν τις ζωές τους γύρω από την αναζήτηση για χρήματα. Άρα, πρέπει να αλλάξουμε το νομισματικό σύστημα. Είτε με την φορολογία του κέρδους είτε με ένα νέο νομισματικό σύστημα. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει να ξεπεραστεί η ιδιωτική ιδιοκτησία και να καταλήξουμε σε ένα κοινό καθεστώς ιδιοκτησίας. Και σε μια δεδομένη στιγμή θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα βασικό εισόδημα για τους ανθρώπους, γιατί αν έχουμε μια μορφή χρήματος που είναι αντιαποταμιευτική, θα πρέπει να δοθούν εγγυήσεις στους ανθρώπους. Θα πρέπει να πούμε, «δεν χρειάζεται να αποταμιεύετε για μια δύσκολη ημέρα, επειδή πάντα θα έχετε αυτό το βασικό εισόδημα ό,τι και αν συμβεί». Πρέπει να δώσουμε στους ανθρώπους την ασφάλεια με αυτόν τον τρόπο, και όχι ιδιωτικά, με την προσωπική αποταμίευση. Με την αλλαγή σε κάθε ένα από αυτά τα αντιφατικά πράγματα καταλήγουμε σε ένα διαφορετικό είδος κοινωνίας, η οποία είναι πολύ πιο λογική από αυτήν που έχουμε. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι παράγουμε πράγματα και στη συνέχεια προσπαθούμε να πείσουμε τους καταναλωτές να καταναλώνουν ό,τι παράγεται, είτε το θέλουν πραγματικά είτε όχι. Θα πρέπει να ανακαλύψουμε ποιες είναι οι βασικές επιθυμίες των ανθρώπων, και στην συνέχεια να κινητοποιήσουμε το σύστημα παραγωγής για να τις ικανοποιήσει. Με την εξάλειψη της δυναμικής της ανταλλακτικής αξίας, μπορούμε να αναδιοργανώσουμε το σύνολο του συστήματος σε ένα διαφορετικό τρόπο. Έτσι, μπορούμε να ορίσουμε την κατεύθυνση μιας σοσιαλιστικής εναλλακτικής λύσης, που θα σπάσει την κυρίαρχη μορφή συσσώρευσης του κεφαλαίου που κινεί τα πάντα σήμερα. Μετάφραση: Δημήτρης Γκιβίσης Πηγή: Red Pepper Συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Χάρβεϊ REDNotebook27 Αυγούστου 2013 - 10:46 πμ | Συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Χάρβεϊ http://www.rednotebook.gr/details.php?id=10422 |
Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013
Το άγριο ταξίδι ενηλικίωσης του Τσαρλς Μπουκόβσκι
Πότης, καβγατζής κι ελεύθερος…
Τα δεινά της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, που τον καθόρισαν και τον διαμόρφωσαν ως συγγραφέα, περιγράφονται στο αυτοβιογραφικό «Τοστ Ζαμπόν», το οποίο κυκλοφορεί πρώτη φορά στα ελληνικά σε μετάφραση Γιώργου-Ικαρου Μπαμπασάκη.
Της Παρής Σπίνου
Τα δεινά της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, που τον καθόρισαν και τον διαμόρφωσαν ως συγγραφέα, περιγράφονται στο αυτοβιογραφικό «Τοστ Ζαμπόν», το οποίο κυκλοφορεί πρώτη φορά στα ελληνικά σε μετάφραση Γιώργου-Ικαρου Μπαμπασάκη.Της Παρής Σπίνου
Πότης, ερωτύλος, καβγατζής, τζογαδόρος, αθυρόστομος, περιθωριακός… είναι ορισμένοι μόνο χαρακτηρισμοί, χωρίς ίχνος υπερβολής, που συνόδευαν τον Τσαρλς Μπουκόβσκι σε όλη του τη ζωή. Αν ορισμένα από αυτά δεν είναι γραμμένα στο DNA του, αναπόφευκτα διαμορφώθηκαν κατά την παιδική και εφηβική ηλικία του, που σημαδεύτηκε από την προκατάληψη των Αμερικανών για τη γερμανική καταγωγή του, τις στερήσεις μιας οικογένειας της εργατικής τάξης, την κακοποίηση από τον πατέρα του, την παρενόχληση από τους συμμαθητές του, την παραμόρφωση των χαρακτηριστικών του από μια επώδυνη μορφή ακμής.
Αυτό το άγριο ταξίδι ενηλικίωσης, με σταθμούς τις γυναίκες, το αλκοόλ και τα βιβλία στα χρόνια της Μεγάλης Υφεσης στην Αμερική, καταγράφεται στο αυτοβιογραφικό του αφήγημα «Τοστ Ζαμπόν», που μόλις κυκλοφόρησε σε μετάφραση Γιώργου-Ικαρου Μπαμπασάκη, από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο.
Στο τέταρτο κατά σειρά μυθιστόρημά του, λυπημένο και αστείο ταυτόχρονα, ο Μπουκόβσκι περιγράφει τα πρώιμα δεινά που τελικά τον καθόρισαν ως συγγραφέα. «Δεν ήμουν μισάνθρωπος ούτε και μισογύνης, αλλά μ’ άρεσε να είμαι μόνος. Αισθανόμουν καλά όταν καθόμουν σ’ ένα μικρό μέρος και κάπνιζα και έπινα. Πάντα μου έκανε καλή παρέα ο εαυτός μου», γράφει με την ιδιόμορφη πένα του.
Ενα αγόρι που τρέφεται από την ελευθερία της απομόνωσης, σκληρό καρύδι, με μια κρυφή ευαισθησία, μάγκας και κοκοράκι, θρασύδειλος μπανιστιρτζής και ερωτιάρης. Θαμπώνεται από τις όμορφες δασκάλες με τις μακριές γάμπες, τις δάφανες κάλτσες και τα ψηλά τακούνια, αλλά παρ’ όλες τις λεκτικές προκλήσεις δεν τολμά να τις πλησιάσει.
Στο κολέγιο όπου γράφεται για να σπουδάσει δημοσιογραφία, αηδιάζει με τα πλουσιόπαιδα με τα κουπέ αμάξια και τα κορίτσια τους με τα πολύχρωμα φορέματα. «Τους μισούσα. Μισούσα την ομορφιά τους, την αμέριμνη νιότη τους και όπως τους έβλεπα να χορεύουν μες στις μαγικές λιμνούλες από χρωματιστό φως, να κρατιούνται αγκαλιασμένοι, να νιώθουν τόσο καλά, σαν μικρά, σώα κι αβλαβή παιδιά, με όλη την τύχη δική τους· για την ώρα τούς μίσησα, ναι, τους μίσησα γιατί είχαν κάτι που εγώ ακόμη δεν το είχα, και είπα μέσα μου, και το είπα ξανά και ξανά: Κάποια μέρα θα γίνω κι εγώ ευτυχισμένος όπως εσείς, θα το δείτε».
Τα πρώτα σχολικά νταηλίκια εναλλάσσονται με σκηνές ενδοοικογενειακής βίας: ο πατέρας σκληρός, η μητέρα υπάκουη: «Ακουσα τον πατέρα μου να μπαίνει. Πάντα κοπανούσε την πόρτα, βάδιζε βαριά και μιλούσε δυνατά. Ηταν στο σπίτι. Υστερα από λίγο άνοιξε η πόρτα της κάμαράς μου. Ο πατέρας μου ήταν δυο μέτρα ντερέκι, τεράστιος (…). «Αντε λοιπόν, κατέβασε το παντελόνι σου». Κατέβασα το παντελόνι μου. «Κατέβασε τα βρακιά σου». Κατέβασα τα βρακιά μου. Μ’ άρχισε με τη λουρίδα. Το πρώτο χτύπημα πιο πολύ με τάραξε παρά με πόνεσε. Το δεύτερο με πόνεσε πιο πολύ. Στην αρχή καταλάβαινα την ύπαρξη των τοίχων, της τουαλέτας, της μπανιέρας. Στο τέλος δεν καταλάβαινα, δεν έβλεπα τίποτα».
Δεν φαντάζεται όμως το μαρτύριο που θα περάσει, όταν μια ακραία μορφή ακμής σκεπάζει το πρόσωπο και το σώμα του, και γίνεται αντικείμενο πειραματισμών με τρυπήματα από χοντρές βελόνες στο νοσοκομείο. «Η χειρότερη περίπτωση ακμής στην πόλη, αυτό ήμουν. Είχα σπυριά και δοθιήνες σε όλο μου το πρόσωπο, στην πλάτη, στον λαιμό, ακόμα και στο στήθος. Συνέβη πάνω που άρχισα να περνιέμαι για σκληρός τύπος και για αρχηγός. Αναγκάστηκα να παραμερίσω. Τώρα παρακολουθούσα τους ανθρώπους από μακριά, λες και έβλεπα κανένα θεατρικό έργο».
Κι όμως, όλη αυτή η περιπέτεια είχε τα θετικά της. Καταφεύγοντας στη δημόσια βιβλιοθήκη ανακάλυψε τα βιβλία του Ντ.Χ. Λόρενς, του Χάξλεϊ, του Ντον Πάσος, του Χέμινγουεϊ: «Μεγαλείο. Οι λέξεις δεν ήταν ανιαρές, οι λέξεις ήταν πράγματα, οι λέξεις έκαναν το μυαλό σου να σιγοτραγουδάει. Αν τις διάβαζες και αφηνόσουν στη μαγεία τους, μπορούσες να ζήσεις χωρίς πόνο και να ’χεις ελπίδες, ό,τι κι αν σου συνέβαινε».
Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει για τους άσχημους, τους μοναχικούς, τους τρελούς. Αυτούς που συναναστρέφεται. Για τον ίδιο του τον εαυτό. «Γύρω μου συνάζονταν οι αδύναμοι κι όχι οι δυνατοί, οι άσχημοι κι όχι οι όμορφοι, οι χαμένοι κι όχι οι κερδισμένοι. Ηταν, θαρρείς, το πεπρωμένο μου να ταξιδεύω παρέα με τέτοια φάρα σ’ όλη μου τη ζωή. Δεν με πείραζε αυτό τόσο πολύ όσο το ότι αυτοί οι βαρεμένοι βλάκες με έβρισκαν ακαταμάχητο. Ημουν σαν μια σβουνιά που μάζευε τις μύγες κι όχι σαν λουλούδι που ποθούσαν να ’ναι σιμά του και οι πεταλούδες και οι μέλισσες».
Οπως σημειώνει ο Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης στο επίμετρο της έκδοσης: «Οι εξεγερμένοι νέοι της Αμερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ηταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυμάσια ποιήματα και βραχνά πεζογραφήματα για τους άδολους παρίες. «Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την Κόλαση», έλεγε και αμέσως μετά κατέφευγε στην πρώτη πρόθυμη αγκαλιά». Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920 στο Αντερναχ και πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 στο αγαπημένο του Λος Αντζελες.
__________________
p.spinou@efsyn.gr
Ενα αγόρι που τρέφεται από την ελευθερία της απομόνωσης, σκληρό καρύδι, με μια κρυφή ευαισθησία, μάγκας και κοκοράκι, θρασύδειλος μπανιστιρτζής και ερωτιάρης. Θαμπώνεται από τις όμορφες δασκάλες με τις μακριές γάμπες, τις δάφανες κάλτσες και τα ψηλά τακούνια, αλλά παρ’ όλες τις λεκτικές προκλήσεις δεν τολμά να τις πλησιάσει.
Στο κολέγιο όπου γράφεται για να σπουδάσει δημοσιογραφία, αηδιάζει με τα πλουσιόπαιδα με τα κουπέ αμάξια και τα κορίτσια τους με τα πολύχρωμα φορέματα. «Τους μισούσα. Μισούσα την ομορφιά τους, την αμέριμνη νιότη τους και όπως τους έβλεπα να χορεύουν μες στις μαγικές λιμνούλες από χρωματιστό φως, να κρατιούνται αγκαλιασμένοι, να νιώθουν τόσο καλά, σαν μικρά, σώα κι αβλαβή παιδιά, με όλη την τύχη δική τους· για την ώρα τούς μίσησα, ναι, τους μίσησα γιατί είχαν κάτι που εγώ ακόμη δεν το είχα, και είπα μέσα μου, και το είπα ξανά και ξανά: Κάποια μέρα θα γίνω κι εγώ ευτυχισμένος όπως εσείς, θα το δείτε».
Τα πρώτα σχολικά νταηλίκια εναλλάσσονται με σκηνές ενδοοικογενειακής βίας: ο πατέρας σκληρός, η μητέρα υπάκουη: «Ακουσα τον πατέρα μου να μπαίνει. Πάντα κοπανούσε την πόρτα, βάδιζε βαριά και μιλούσε δυνατά. Ηταν στο σπίτι. Υστερα από λίγο άνοιξε η πόρτα της κάμαράς μου. Ο πατέρας μου ήταν δυο μέτρα ντερέκι, τεράστιος (…). «Αντε λοιπόν, κατέβασε το παντελόνι σου». Κατέβασα το παντελόνι μου. «Κατέβασε τα βρακιά σου». Κατέβασα τα βρακιά μου. Μ’ άρχισε με τη λουρίδα. Το πρώτο χτύπημα πιο πολύ με τάραξε παρά με πόνεσε. Το δεύτερο με πόνεσε πιο πολύ. Στην αρχή καταλάβαινα την ύπαρξη των τοίχων, της τουαλέτας, της μπανιέρας. Στο τέλος δεν καταλάβαινα, δεν έβλεπα τίποτα».
Δεν φαντάζεται όμως το μαρτύριο που θα περάσει, όταν μια ακραία μορφή ακμής σκεπάζει το πρόσωπο και το σώμα του, και γίνεται αντικείμενο πειραματισμών με τρυπήματα από χοντρές βελόνες στο νοσοκομείο. «Η χειρότερη περίπτωση ακμής στην πόλη, αυτό ήμουν. Είχα σπυριά και δοθιήνες σε όλο μου το πρόσωπο, στην πλάτη, στον λαιμό, ακόμα και στο στήθος. Συνέβη πάνω που άρχισα να περνιέμαι για σκληρός τύπος και για αρχηγός. Αναγκάστηκα να παραμερίσω. Τώρα παρακολουθούσα τους ανθρώπους από μακριά, λες και έβλεπα κανένα θεατρικό έργο».
Κι όμως, όλη αυτή η περιπέτεια είχε τα θετικά της. Καταφεύγοντας στη δημόσια βιβλιοθήκη ανακάλυψε τα βιβλία του Ντ.Χ. Λόρενς, του Χάξλεϊ, του Ντον Πάσος, του Χέμινγουεϊ: «Μεγαλείο. Οι λέξεις δεν ήταν ανιαρές, οι λέξεις ήταν πράγματα, οι λέξεις έκαναν το μυαλό σου να σιγοτραγουδάει. Αν τις διάβαζες και αφηνόσουν στη μαγεία τους, μπορούσες να ζήσεις χωρίς πόνο και να ’χεις ελπίδες, ό,τι κι αν σου συνέβαινε».
Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει για τους άσχημους, τους μοναχικούς, τους τρελούς. Αυτούς που συναναστρέφεται. Για τον ίδιο του τον εαυτό. «Γύρω μου συνάζονταν οι αδύναμοι κι όχι οι δυνατοί, οι άσχημοι κι όχι οι όμορφοι, οι χαμένοι κι όχι οι κερδισμένοι. Ηταν, θαρρείς, το πεπρωμένο μου να ταξιδεύω παρέα με τέτοια φάρα σ’ όλη μου τη ζωή. Δεν με πείραζε αυτό τόσο πολύ όσο το ότι αυτοί οι βαρεμένοι βλάκες με έβρισκαν ακαταμάχητο. Ημουν σαν μια σβουνιά που μάζευε τις μύγες κι όχι σαν λουλούδι που ποθούσαν να ’ναι σιμά του και οι πεταλούδες και οι μέλισσες».
Οπως σημειώνει ο Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης στο επίμετρο της έκδοσης: «Οι εξεγερμένοι νέοι της Αμερικής, αλλά κυρίως της Ευρώπης, τον αγάπησαν, τον αγκάλιασαν, τον αναγόρευσαν σε έναν από τους πιο θρυλικούς ήρωές τους. Ηταν ένας άδολος παρίας και έγραψε θαυμάσια ποιήματα και βραχνά πεζογραφήματα για τους άδολους παρίες. «Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ’ την Κόλαση», έλεγε και αμέσως μετά κατέφευγε στην πρώτη πρόθυμη αγκαλιά». Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920 στο Αντερναχ και πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 στο αγαπημένο του Λος Αντζελες.
__________________
p.spinou@efsyn.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)